Wat hebben tuinieren en afvallen met elkaar gemeen?
Vanmiddag was ik voor de zoveelste keer dit seizoen onkruid aan het plukken en bedacht ik dat tuinieren een prachtige metafoor is voor afvallen.
Je hebt altijd twee keuzes: of je doet er iets aan, of niet.
Als je eindeloos uit het raam gaat zitten staren, naar al dat onkruid wat welig aan het groeien is in je tuin verandert er immers niets. Je kunt heel vaak dénken: “Nu ga ik er wat aan veranderen” maar alleen door die gedachte raak je het onkruid (synoniem voor je overgewicht in dit verhaal) niet kwijt.
Groene vingers
Zelf heb ik geen ontzettend groene vingers. Mijn tuin is lekker groen en rommelig. In de borders staat alles lekker ‘door elkaar’. Het groeit zoals het groeien wil. Maar: ik doe aan regelmatig onderhoud, plukt het onkruid geregeld weg en laat het nooit ‘boven mijn hoofd’ groeien.
Als jij je daarin herkend ben je waarschijnlijk een eter zoals ik, of je wil dat worden: iemand die mág genieten van lekkere dingen, die geen ruzie met eten heeft, die geen zaken uitsluit.
Dan weet je waar je wil zijn, hoe je daar kan komen en je hebt genoeg verstand van plantjes én van onkruid om te beslissen wanneer het tijd is om in te grijpen. Soms laat je het onkruid iets langer staan, omdat er andere dingen spelen. Je hebt even geen tijd of geen zin, of het stoort je niet.
Maar je weet dat er een dag komt dat onderhoud nodig is. En dan sta je met je kop naar beneden in het groen om paardenbloemen uit je gras te trekken met wortel en al, vis je opkomende grassprieten tussen de tegels vandaan en trek je alle aardbeiplantjes weg waar ze niet horen. Verder is het een beetje een gezellige chaos. De boel is aangeharkt, de blaadjes zijn weggeveegd na de winter en de perkjes staan er semi-georganiseerd bij. Het hoeft allemaal niet strak in het gelid, want je houdt gewoon te veel van andere dingen in je leven om je helemaal door je tuin te laten beheersen. Af en toe een onkruidje vergeten is immers helemaal niet erg.
Begrijp je wat ik hiermee bedoel?
Je weegt je geregeld of houdt via de spiegel en je kleding in de gaten of je op het wenselijke pad blijft. Als je wat bent aangekomen zet je de puntjes op de i, neem je meer vullend gezond voedsel en schrap je het overschot aan extraatjes, maar je blijft jezelf wel lekkere dingen gunnen (ongeacht of die nu als ‘goed’ of als ‘slecht’ bestempeld worden), je hebt niet overal een oordeel over, je bent mild naar jezelf, maar je houdt het grote geheel in de gaten en trekt aan de rem als het te gortig wordt.
Naast deze categorie 'tuinierders' (eters) zijn er nog de extremen:
Ik ken mensen met een compleet overwoekerde tuin en die vinden dat prima, die zijn daar oprecht gelukkig mee en het kan ze niks schelen. PRIMA! Body positivity of hoe je het maar wil noemen. Als je oprecht gelukkig bent zou er niemand moeten zijn die tegen je zegt dat jij onkruid moet gaan wieden… Helaas gebeurt dat in de samenleving wél geregeld. Kom dan gerust voor jezelf op, draag uit dat JIJ happy bent met je tuin zoals die is en probeer alle negativiteit naast je neer te leggen. Hoe moeilijk dat ook is.
Dubbele gevoelens
Er is een groep die zégt dat ze een overwoekerde tuin prima vinden, er grapjes over maken, vertellen waarom het ze allemaal geen reet kan schelen en die diep van binnen toch ontzettend verlangen naar een border met zichtbare plantjes, maar die gewoon niet meer weten waar ze moeten beginnen (door allerlei tegenstrijdige adviezen die een leven lang zijn gegeven, door lichamelijke problemen waarom tuinieren niet lukt of door andere oorzaken die je mentaal afhouden van het überhaupt proberen).
In die gevallen zou ik echt uit de grond van mijn hart willen zeggen: “Neem een tuinman!” Laat iemand je helpen. Of ik dat nu ben of iemand anders maakt mij écht niet uit. Maar zoek hulp, blijf er niet in je eentje mee rondlopen, want de gedachten aan je overwoekerde tuin worden alleen maar groter, het onkruid groeit elke dag iets hoger en verder en het wordt steeds moelijker om eraan te beginnen.
NB: Je kan overigens in deze categorie horen zonder (extreem) overgewicht, maar wanneer je wel continu in gevecht bent met jezelf over voeding. Je hebt dan super veel oordelen. Je hebt elk plantje een etiket gegeven en ziet overal problemen. Dan staar je jezelf suf vanuit het raam naar de tuin waarin een beetje onkruid staat en haat je het dat je er niks aan doet. Je voelt je overweldigd, weet niet meer waar je moet beginnen en ook dan is het fijn om een tuinman te raadplegen.
Perfectionisten
De laatste categorie zijn de perfectionisten met een gemanicuurd grasveld, waar geen afgevallen blaadje of uitgebloeide bloem te vinden is, waar alle plantjes in de border op evenredige afstand van elkaar staan, waar de buxushaag kaarsrecht gesnoeid is, waar dagelijks met een vergrootglas wordt gespeurd naar opkomende toefjes groen die er niet horen en die vervolgens rigoreus en DIRECT met verdelger worden bespoten.
Deze mensen noem ik ‘uitsluiters’ die mogen van alles niet van zichzelf, die weren bijv. alle koolhydraten uit hun dieet, mógen NOOOOOOOIT iets ongezonds eten en hebben hele strikte oordelen over hoe het hoort. Elk vetje wordt met die loep bekeken en uitgekotst, ook al is er voor het oog van anderen niks aan de hand.
Ik denk dat zoiets geen leven lang vol te houden is. Eens komt er een moment dat je door je rug gaat met een verplichte pauze tot gevolg. Of je gaat op vakantie, of organiseert een tuinfeest waarbij de gasten je grasveld vertrappen… of wat dan ook.
Dan kan je op het obsessieve af weer opnieuw beginnen met de boel organiseren en herstellen. Of je denkt: Laat ook maar en dan geef je het onkruid vrij spel.
Onderhoud is nodig
Hoe dan ook: onkruid blijft altijd groeien.
Welk type tuinierder jij ook bent, er zal geregeld onderhoud moeten gebeuren.
Bij NIEMAND lukt het zonder moeite. Ook bij ‘slanke’ mensen niet. Je moet keuzes blijven maken: ga je vandaag onkruid plukken of doe je het volgende week?
Eet je het één wel en het ander niet. Laat je dat ene plantje staan met mildheid omdat je niet zo heel veel tijd hebt en kijk je als het groter groeit of je het mooi vindt of niet…
Allemaal prima.
Creëer je tuin zoals het voor jou prettig is, maak het mooi naar jouw eigen maatstaven. Die hoeven niet voor iedereen te gelden. Het is JOUW tuin. Jij mag hem inrichten, jij mag bepalen welke plantjes je erin zet, welk onkruid je verwijderd en wanneer. Misschien heb je kennis genoeg om het alleen te rooien, misschien wil je één keer per jaar een hovenier die het grote werk voor je komt doen, misschien wil je liever een maandelijks groot onderhoud omdat het je boven het hoofd groeit.
Weet in elk geval dat je altijd een keuze hebt. Je kunt het onkruid laten doorgroeien, of je kunt in actie komen om jouw tuin zo te maken dat jij je er happy in voelt.